یکی از مشکلات سوخت های مایع نگهداری طولانی مدت آن ها است، زیرا این سوخت ها نیز همانند سایر مواد شیمیایی به علت تمایل به انجام واکنش های مخرب، پس از گذشت مدت زمانی ویژگی های خود را از دست می دهند. این تغییر خصوصیات سوخت، بر خواص شیمی فیزیکی و در نتیجه عملکرد احتراقی آن تاثیرگذار است. این موضوع در انبارداری طولانی مدت سوخت، حائز اهمیت است. به همین دلیل لازم است تا عوامل موثر بر ماندگاری و انبارداری هر سوخت تعیین شود و با کنترل و یا کاهش این عوامل، زمان ماندگاری سوخت افزایش یابد. از سوخت های مهم مورد استفاده در موشک ها، سوخت دی متیل هیدرازین نامتقارن می باشد. مطالعات نشان می دهد که اکسیژن، دما و جنس مخزن نگهداری سوخت، از جمله عوامل موثر بر ماندگاری آن می باشند. با توجه به شرایط انبارداری، اکسیژن مهم ترین عامل موثر بر ماندگاری این سوخت می باشد. به همین دلیل تاثیر اکسیژن بر ماندگاری این سوخت به صورت تجربی بررسی شده است. نتایج نشان می دهد که ماندگاری این سوخت به شدت تابع اکسیژن است. محصولات عمده واکنش اکسیداسیون، شامل فرمالدئید دی متیل هیدرازون، دی متیل آمین، آمونیاک و آب می باشد. با فرض واکنش های مرتبه صفر و مرتبه اول برای اکسیداسیون این سوخت، ثوابت سرعت واکنش های مذکور در دمای انبارداری (25 درجه سانتی گراد) به ترتیب 0.011 mol.lit-1.min-1 و 0.00023 min-1 به دست آمد.

پیشرانه های ژل، شکل بهبود یافته پیشرانه های مایع هستند که نسبت به پیشرانه های مایع، مزایایی چون ایمنی بالاتر، فشار بخار کمتر، قابلیت پذیرش مواد پرانرژی جامد و قابلیت انبارداری آسان تر را دارا هستند. در این مقاله با استفاده از عامل ژل کننده متیل سلولز (MC) و در شرایط مناسب، ژل سوخت ارزشمند دی متیل هیدرازین نامتقارن (UDMH) تهیه شد و ژل های ساخته شده از نظر رئولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفتند. آزمایش ها نشان داد که ژل های ساخته شده با 7.5 درصد ژل کننده، رفتار رئولوژیکی بهتری را نسبت به سایرین داشتند. نتایج رئولوژیکی با مدلی تعمیم یافته از نوع "پاورلا" در دماهای مختلف، هماهنگی خوبی نشان داد. ژل های ساخته شده تحت شتاب 500g برای مدت 30 دقیقه پایداری خوبی نشان دادند.

-1،1 دی متیل هیدرازین یا دی متیل هیدرازین نامتقارن ( (UDMHیکی از مشتقات هیدرازین است که به طور عمده به عنوان سوخت مایع در موشک استفاده می شود. علاوه بر کاربرد آن در صنایع دفاعی و فضایی، این ماده عامل رشد گیاهان بوده و در سنتز شیمیایی برخی از مواد و نیز تهیه مواد مورد استفاده در عکاسی کاربرد دارد. 1،1- دی متیل هیدرازین علی رغم اهمیت آن، ماده ای بسیار سمی است که براحتی می تواند در هنگام تولید و استفاده وارد اتمسفر شده و باعث آلودگی آب و خاک گردد. با توجه به کاربرد این ماده و اهمیت سمیت آن، اندازه گیری مقادیر کم آن در نمونه های محیطی از اهمیت بالایی برخوردار می باشد. در این مقاله یک روش جدید برای اندازه گیری اسپکتروفتومتری 1،1- دی متیل هیدرازین بر اساس واکنش با آلدئیدهای آروماتیک ارایه شده است. پس از بهینه سازی شرایط، روش برای اندازه گیری مقادیر ناچیز 1،1-دی متیل هیدرازین در گستره 0.4-6.0mg.ml-2 خطی بوده و میزان حد تشخیص  0.10mg.ml-2 و تکرارپذیری روش (RSD) برای ده اندازه گیری مکرر 45/1% بدست آمده است. این روش برای اندازه گیری 1،1-دی متیل هیدرازین در نمونه های آب به کار برده شد و نتایج رضایت بخشی بدست آمد.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

1و1- دی متیل هیدرازین (UDMH) به عنوان سوخت مایع موشک بوده و ترکیبی با سمیت بالا است. در این تحقیق، تخریب این ترکیب در محلول آبی از طریق اکسایش فتوکاتالیزوری با استفاده از کاتالیزور قابل بازیافت Fe3O4@SiO2@TiO2 (FST) در حضور پراکسیدهیدروژن و پرتو فرابنفش (UV/FST/H2O2) مورد بررسی قرار گرفته است. فرایند در یک راکتور سوسپانسیونی مجهز به یک لامپ UV-C، 150 W انجام شده است. از روش های رسوبی و سل ژل برای سنتز کاتالیزور استفاده شد و برای آنالیز آن روش های میکروسکوپ الکترونی عبوری TEM، پراش پرتو ایکس XRD طیف سنجی مادون قرمز تبدیل فوریه FTIR و روش بررسی خواص مغناطیسی VSM مورد استفاده قرار گرفت. به منظور بهینه سازی پارامترهای موثر بر فرایند مانند غلظت پراکسید هیدروژن، مقدار کاتالیزور و pH از روش پاسخ سطح استفاده شد. آنالیز کل کربن آلی TOC برای تعیین میزان تخریب و معدنی سازی استفاده شد. نتایج نشان داد که معدنی سازی 50 ppm از UDMH به میزان %79 با استفاده از 85 ppm کاتالیزور FST، 800 ppm پراکسید هیدروژن در PH=7 بعد از 120 دقیقه محقق می گردد.

سینتیک واکنش هیدروژناسیون نیتروزو دی متیل آمین به دی متیل هیدرازین نامتقارن بر روی کاتالیست 5% Pd/C در محلول آبی نیتروزو دی متیل آمین مطالعه شد و شرایط بهینه واکنش برای حداکثر بازده تولید دی متیل هیدرازین در حضور محصول نامطلوب دی متیل آمین بررسی گردید. آزمایشات در راکتور سه فازی نیمه پیوسته هم زن دار تحت دما و فشار ثابت در محدوده دمایی 40 تا 70 درجه سانتی گراد و غلظت نیتروزو دی متیل آمین بین 40 تا 70 درصد وزنی و فشار تا مقدار15 bar  انجام شد. اثر دما، فشار و غلظت نیتروزو دی متیل آمین روی بازده تولید محصول دی متیل هیدرازین در حضور محصول نامطلوب دی متیل آمین مطالعه شد و شرایط بهینه برای تولید گزینش پذیر دی متیل هیدرازین نامتقارن بدست آمد. برای این شرایط بهینه، مدل سینتیکی بر اساس مدل الی- ریدل برای پیش بینی سرعت تولید دی متیل هیدرازین و دی متیل آمین پیشنهاد شد. بر اساس این مدل پارامترهای رابطه سرعت تولید این دو ماده تخمین زده شد و انرژی فعال سازی این دو واکنش محاسبه گردید.

مطالعات نشان می­دهند Bax و Bcl2 به عنوان ژن­های بسیار مهم در فرآیند آپوپتوز می­توانند از بروز سرطان جلوگیری کنند. نقش ژن TGF-β نیز به عنوان یک ژن مهم در فرآیند متاستاز در سرطان­ها به اثبات رسیده است. هدف از این بررسی ارزیابی تغییرات بیانی این سه ژن در سلول­های سرطانی شده بافت معده موش توسط دی متیل هیدرازین می­باشد. در این مطالعه تعداد 40 سر موش نژاد ویستار نر 53 هفته­ای بالغ مورد ارزیابی قرار گرفتند و در چهار گروه 10 تایی تقسیم شدند. گروه شاهد فقط آب و غذا دریافت کردند. گروه دوم کارسینوژن بدون سینامالدهید، گروه سوم فقط سینامالدهید و گروه چهارم کارسینوژن همراه با سینامالدهید را همزمان دریافت کردند. سپس بافت معده جداسازی شده و بیان سه ژن باReal time PCR ارزیابی شد. داده­ها با نرم افزار SPSS و آزمون آماری one-way ANOVA مورد بررسی قرار گرفت. بررسی نتایج نشان داد که بیان ژن­های مذکور در دریافت کننده کارسینوژن همراه با سینامالدهید نسبت به گروه شاهد برایBax افزایش و برای Bcl2کاهش معناداری داشت اما برای ژن TGF-β معنادار نبود. نتایج پژوهش نشان داد که سینامالدهید می­تواند با تغییراتی که در بیان ژن­های Bax، Bcl2 و TGF-β در بیماری سرطان معده القاء شده توسط دی متیل هیدرازین داشته باشد، پس می­توان امید داشت در تحقیقات تکمیلی سینامالدهید به عنوان یک کاندید در درمان طب مکمل مد نظر قرار گیرد.

پیشرانه های ژل در زمره پیشرانه های پیشرفته ای هستند که آنها را می توان حالت بهینه شده پیشرانه های مایع دانست. ایمپالس ویژه بالا، دانسیته مناسب، ایمنی بیشتر نسبت به پیشرانه های مایع و جامد و قابلیت مدیریت تراست از جمله مزایای این پیشرانه ها نسبت به پیشرانه های متعارف جامد و مایع می باشد. در طی دهه های اخیر تحقیقات وسیعی جهت ساخت، کنترل کیفیت، احتراق و بکارگیری این پیشرانه ها صورت گرفته است. از جمله کاربردهای این پیشرانه ها، بکارگیری آنها در پیشرانش اژدرها، موشکهای کروز و هوازی، موشکهای تاکتیکی هوشمند، سیستمهای پرتاب ماهواره، بوستر موشکهای پیشرفته و سیستمهای پرتاب صندلی خلبان می باشد. در این تحقیق مقالاتی که تاکنون در زمینه ساخت پیشرانه های ژل منتشر شده مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند و آنگاه خواص و ویژگیهای پیشرانه های ژل، پارامترهای مهم برای ساخت این پیشرانه ها و سپس روش ساخت مهمترین سوختها و اکسیدکننده های ژل پیشرانه های دوتایی ارایه گردیده است. در ادامه سیمولنتهای ژل، کاربرد آنها و روشهای ساخت آنها بیان گردیده است. با توجه به مطالعات انجام شده و به منظور بررسی امکانپذیری ساخت ژل MC-H2O، ساخت سیمولنت ژل MC-H2O در آزمایشگاه انجام شد و رفتار ریولوژیکی این ژل مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که ژل MC-H2O دارای رفتار ریولوژیکی خوبی است و می تواند به عنوان سیمولنت مناسبی برای پیشرانه های ژل UDMH به کار برده شود.

مقدمه و هدف: دی متیل هیدرازین (DMH) در کبد، توسط سیتوکروم p450 (DYP 450) به متیل دیازونیوم متابولیزه شده که با ایجاد جهش در ژن بتاکاتنین و عدم تخریب آن توسط سیستم یوبی کوئیتین به افزایش سطح آن و درنتیجه، افزایش بیان برخی از آنکوژن ها و ایجاد تومور در کولون منجر می شود.مواد و روش ها: تعداد 48 سر رت به شش گروه تقسیم شدند. سرطان کولون از طریق تزریق (20 mg/kg b.w) DMH هفته ای یک بار به مدت هجده هفته در رت ها القاشد و تاثیر مصرف غذای حاوی پودر سیاه دانه 2 و 4 درصد در مهار ایجاد تومورهای کولون، مورد بررسی قرار گرفت؛ پس از اتمام دوره تیمار (هفت ماه)، بافت های کبد و کولون جدا شدند. فعالیت آنزیم های گلوتاتیون S- ترانسفراز (GST) و CYP 450 و سطح گلوتاتیون (GSH) در کبد و همچنین سطح بتا کاتنین در کولون اندازه گیری شد. تعداد و سایز تومورها و آسیب های پاتولوژیک بافت کولون نیز مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: غذای حاوی سیاه دانه در هر دو دز به کاهش تعداد و اندازه (سایز) تومورها منجرشده است؛ همچنین DMH، باعث افزایش فعالیت آنزیم های GST و CYP 450 و سطح GSH و بتا کاتنین شده و سیاه دانه به متعادل شدن سطح آنها منجر می شود.نتیجه گیری: مصرف غذای حاوی سیاه دانه، به احتمال از طریق تاثیر روی فعالیت آنزیم های سم زدا و همچنین سطح آنکوژن بتا کاتنین، به مهار تومور های کولون منجر می شود.